Edouard en de molens in Zaventem en Bierges
Edouard leert de stiel ook bij zijn vader Désiré en wordt dan zelfstandig molenaar te Zaventem op de Stockmansmolen met specialisatie in maïsena-bloem (1935-1938).
De Stockmansmolen is nu een prachtig gerestaureerd en gerenomeerd restaurant.
In 1938 verhuist hij naar Bierges waar hij de oude watermolen huurt en vernieuwt. De molen had drie stellen molenstenen en liggende waterturbines die gevoed werden door de Dijle.
Het grote gebouw links uit de 18e eeuw verdween kort nadat
deze foto werd genomen. Het stortte gedeeltelijk in omdat
de eiken palen waarop het werd gebouwd het hadden
begeven.
Tijdens de oorlogsperiode 1940-45 staan de mensen van
Wavre en omstreken tweemaal per week in de rij aan te
schuiven voor de fel begeerde 'tartine de saindoux'. Hij
bakt in het geheim brood en levert ook geregeld gratis
bloem aan de weeshuizen in Brussel.
Wanneer in 1948 de handelshuur vervalt en de eigenaar
(Gustave Jacqmain) de molen niet wil verkopen, verhuist het
gezin naar de hoogvlakte van Bierges, naast de kerk, waar
hij het "Café des Sports" uitbaat tot in 1954 en dan
vertrekken ze naar de Citadel van Dinant. Het molencomplex
blijft drie jaar leeg staan en wordt in 1952 aan
André Vromann verkocht. Zijn zoon Philippe stopt de
molenactiviteiten in 1977 en begint in de gebouwen een
bloeiende zaak in land- en tuinbouwzaden en
gereedschappen.
Edouard start met zijn nieuw job als concierge en gids op de citadel van Dinant tot bij zijn dood in 1969.
De zes ramen vanaf rechts zijn het woongedeelte van de
citadel.
Zijn zuster Clara zal hem nadien volgen en gerante worden in 'Hotel de la Citadelle'. Tienduizenden toeristen en vele binnen- en buitenlandse eregasten heeft Edouard gegidst waaronder in 1961 de Mwami van Rwanda, die hij, zoals hij zo dikwijls heeft verteld, mocht rondleiden in het bijzijn van verscheidene ministers en hoogwaardigheidsbekleders.
Zijn zoon Bernard (+1998) en zijn vrouw Jacqueline en zoon Georges zetten na de dood van Edouard de traditie van gids op de citadel van Dinant verder. Jacqueline woont nu nog op de citadel en Georges gidst er nog regelmatig.
Vader en zonen Bernard en Georges waren toendertijd ook fervente duivenliefhebbers die menige eersteprijzen wegkaapten.
De duifjes vonden natuurlijk wel gemakkelijk hun hok terug boven op de citadel.
